fəth

is. <ər.>

1. Bir şəhər və ya ölkəni silah gücü ilə zəbt etmə, alma. // Qələbə, zəfər, qalibiyyət. <Mustafa xan:> Ümidini Allaha bağla, inşallah, fəth biz ilə olar. Ə. H.. Fəth etmək – 1) zorla, silah gücü ilə almaq, tutmaq, zəbt etmək, işğal etmək. Düşmən qalasını fəth etmək. – <Faşist başçıları> hərbi qüvvələrini bütün Avropanı fəth etməyə hazırlayırdı(lar). M. İbrahimov; 2) məc. özünə tabe etmək, yiyələnmək, öz xeyrinə işlətmək. Təbiəti fəth etmək. - Bir oxun səngəri dağ olsa əgər; Uçar, yer üzünü bütün fəth edər. Şəhriyar. Göyləri fəth edən bir ana tərlan; Kim deyir balaykən yıxılmamışdır. M. Araz; 3) məc. tutmaq, qaplamaq, basmaq. Yanğın ətrafı fəth etdi; 4) məc. məftun etmək, valeh etmək, əsir etmək. Könüllər yolçusu o munis gözəl; Min ürək fəth edir hər keçən anda. S. V.. // məc. İradəsini əlindən almaq, özünə ram etmək. Murtuzun xoş danışığı Gülnazı tədricən fəth etməyə başlayırdı. Q. İlkin. Dünyanı fəth etsə ana hörməti; Yaradar dünyada əsil cənnəti. Şəhriyar.